Grupa 2 - Poezja, która ocala (1)

Temat: Poezja, która ocala. Klasycyzm w polskiej poezji współczesnej.

Motto: Szczęśliwy naród, który ma poetę

I w trudach swoich nie kroczy w milczeniu.

                                Czesław Miłosz, Do Tadeusza Różewicza, poety, 1948 r.

1.       1. Klasycyzm.
(Geneza klasycyzmu w XVI w.)

Charakteryzuje się  łączeniem piękna i prawdy ze stabilnymi wartościami, którym hołduje rozum, estetyzm, antropocentryzm, szacunek dla tradycji, intelektualizmu, ideału jasności, powściągliwości, etyki, propagowanie harmonii świata.

W poezji współczesnej (po 1956 r.)

- reinterpretacja tradycji, świadomość, że współczesny człowiek żyje w określonym kontekście historyczno-antropologicznym

- teoria C.G.Junga - odwoływanie się do mitów i archetypów obecnych w kulturze basenu Morza Śródziemnego

- przekonanie, że człowiek, mimo upływu wieków, pozostaje wciąż ten sam, zmieniają się tylko okoliczności.

- poszukiwanie uniwersalnych i stałych wartości

- problematyka etyczna w kontekście aktualnych problemów moralnych i politycznych

- ironia, humor, prostota języka.

Neoklasycyzm w literaturze

2.       2. Przedstawiciele:

 - Czesław Miłosz (afirmacja) 

 - Zbigniew Herbert (absolutyzm moralny)

 - Wisława Szymborska (ironiczno-wątpiący sceptycyzm)

Twórczość Czesława Miłosza w nurcie klasycznym współczesnej poezji.

3.       3. Analiza wierszy:
- Cz. Miłosz  Przedmowa

                      Zaklęcie

                      Ars poetica

                      Który skrzywdziłeś

- Z.Herbert Przesłanie Pana Cogito

                    Dlaczego klasycy

                    Pan Cogito o cnocie [1]

- W. Szymborska Ludzie na moście
                               Nienawiść

                              Koniec i początek

                              Życie na poczekaniu

Poezja, Herbert, Miłosz, Szymborska

4.       4. Zadanie domowe

---

[1] Cnota