Kochani moi!
Odpocznijcie trochę.
Cudowny jest nasz Pan, że mówi to do nas właśnie dziś,
i że mówi to do dzieci, do ludzi młodych, do dorosłych,
do starszych, do chorych, do upracowanych:
Odpocznijcie nieco!
Bo każdy z nas:
uczeń z podstawowej - chce trochę odpocząć,
licealista i student - chcą trochę odpocząć,
rodzice utrudzeni dniem każdym - chcą trochę odpocząć,
i ci, którzy napracowali się przez całe życie - też chcą trochę odpocząć.
Odpoczynek nie jest lenistwem.
Potrafić odpoczywać to wielka umiejętność życia.
Odpoczynek jest sposobnością ku temu,
aby człowiek stał się mądrzejszy, lepszy, mocniejszy.
Odpocząć nieco to znaczy:
nauczyć się lepiej patrzeć, lepiej słyszeć, lepiej mówić.
Więc naucz nas, Panie, odpocząć nieco.
Odejdźcie na miejsce ustronne - mówi Pan.
Tam, gdzie jest mniej ludzi, gdzie lepiej słychać, gdzie lepiej widać,
tam, gdzie jeszcze czysty świat.
Naucz się dobrze patrzeć.
Tak mało widać w mieście:
tłum, mury, betony, światła, pojazdy, przejścia.
Więc wyjdź kiedyś na miejsce ustronne
i spójrz tam daleko, gdzie ziemia łączy się z niebem.
Podnieś oczy i zobacz, że jest jeszcze słońce,
że nocą są gwiazdy, że jest niebo.
Zobacz, że na ziemi jest jeszcze czysta woda,
jest jeszcze czyste powietrze,
że jeszcze są drzewa, które żyją stojąc
i kwiaty, które kwitną na łąkach jak dawniej.
Naucz się dobrze słuchać.
Zauważ, jak człowiek w mieście mało słyszy.
Nawet zgietku nie słyszy,
nawet tego, co przez głośniki mówią, nie słyszy.
A czy słyszałeś kiedyś ciszę?
To wielka przygoda. Ludzie się jej boją.
Biorą nawet w góry tranzystor do ucha,
bo to strach usłyszeć ciszę:
bo wtedy możesz usłyszeć siebie, możesz usłyszeć tajemnice,
możesz usłyszeć Boga.
Naucz się dobrze mówić.
Wiesz, że gdy człowiek dobrze mówi do wilka,
to ten stanie ze zdziwienia?
Lubię bardzo turystów, którzy się pozdrawiają.
Cudowni są ludzie, którzy potrafią dobrze popatrzeć,
dobrze słyszeć,
dobrze mówić.
